اقسام وصیت عبارتند از:
1- وصیت خود نوشته
2- وصیت سری
3- وصیت رسمی
1- وصیت نامه خود نوشته
وصیت
نامه خود نوشت سند عادی است. وارثان موصی و سایر کسانی که در مقابل آن
قرار می گیرند می توانند در اصالت سند تردید کنند . در این صورت، برعهده
موصی له است که انتساب وصیتنامه را به شخص موصی اثبات کند و در این راه
تابع قواعد عمومی است.
در
موردی که اصالت وصیتنامه محرز است و به درستی تاریخ آن احراز می شود، مدعی
کسی است که تاریخ برخلاف ظاهر نادرست می داند و باید آن را در دادگاه ثابت
نماید . در این دعوا، شهادت به تنهایی نمی تواند کافی باشد (ماده
1309قانون مدنی ) و مدعی باید، به استناد اقرار موصی یا اسناد دیگر، غلط
بودن تاریخ را اثبات نماید.
2- وصیت نامه رسمی
وصیتنامه رسمی، از بسیاری جهات بر وصیتنامه خود نوشته رجحان دارد:
نخست آن که بیسوادان و کسانی هم که توانایی نوشتن ندارند می توانند از آن استفاده کنند.
دیگر
اینکه، با ثبت وصیت نامه در دفتر اسناد رسمی، نگرانی ناشی از فقدان وصیت
از بین می رود و اراده موصی از گزند حوادث مصون می ماند.
در
مقام اجرای وصیت نیز موصی له نیاز به اثبات اصالت آن ندارد و در بسیاری از
موارد رجوع به دادگاه ضرورت پیدا نمی کند، و کوتاهی در ارسال وصیتنامه به
دادگاه از اعتبار آن نمی کاهد.
با
وجود همه این مزایا تمایل موصی از پنهان نگاهداشتن وصیت و پرهیز از
نقارهای خانوادگی و همچنین صرفه جویی در وقت و هزینه ثبت سند، باعث می شود
که رغبت عمومی بر وصیتنامه خود نوشت بیشتر باشد و جز برخی از اغنیا یا
خبرگان حقوقی بدان عنایت نورزند.
3- وصیت نامه سری
در
قانون امور حسبی تعریف نشده است ولی، از جمع مواد 279 و 280 می توان گفت
وصیت نامه سری، وصیتی است که توسط موصی امضاء و لاک مهر می شود و در اداره
ثبت محل اقامت او یا محل دیگری که در آیین نامه وزارت دادگستری معین شده
است، به امانت گذارده می شود، بنابرین وصیتنامه سری در واقع مخلوطی از
وصیتنامه رسمی و خود نوشت است.
http://iranianlawyer.net